Ben üniversite okuyan İstanbullu Türk bir kızım. Okulda sekiz ay süren bir ilişkim vardı ve daha dün bitirdim. Çünkü erkek arkadaşım Kürt'tü ve ailem tutucu olduğu için onu kabul etmeyeceklerinden korktum, söyleyemedim. Onunla bir geleceğim olamaz diye düşündüm ama onu deliler gibi seviyorum, onsuz yapamayacağımı düşünüyorum ve hep ağlıyorum. Arkadaşlar sizce ayrılmakla doğru mu yaptım? Lütfen yorumlarınızla bana yol gösterin, ne yapacağımı bilmiyorum...
Öncelikle şunu söyleyeyim kendimden yola çıkarak; benim için sevgi yücedir, büyüktür, önünde engel tanımam. Büyük konuşmak gibi olmasın ama kimseyi takmam, takmamalıyım seviyorsam. Fakat birde şöyle bir görüş var; 'bir tane ailem var oysa sevgili her daim bulurum' . İyide onunla hayatı yaşayacak olan benim. Her sevgili bir değil ki! Ailem evlenmeyecek, ailem yaşamayacak onunla.Bunuda es geçmemek lazım. Sözün özü; aile çok önemlidir ama birgün onlarda gidecekler, sevgi sende kalacak sadece...
