pırıl_pırıl: Bence en mutsuz olanalar inanıp inandığı gibi yaşamayanlardır. Hatta bu kişiler inananların yanında da inanmayanların yanında da eziktirler.. Ya inanacaksın ve yaşayacaksın, ya da inanmayacaksın ve kafanı takmayacaksın. Ne alaka dersen, inandığı halde bunu yaşamayanlar daha çok korkarlar ölümden. Görelim bakalım öldükten sonra neler oluyor...

Kurtulus99: Aslında Can Yücel'in dediği gibi 'O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi, yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.' birazda böyle bakmak lazım.Bu doygunluk da korkuyu azaltabilir.Diğer yandan Pascal'ın inanç teorisi/kuramına göre sen daha pragmatist dolayısıyla daha avantajlısın inanmakla.Neyse artık ölünce belli olur herşey :)

pırıl_pırıl: Tabii benim durumum kendimi ölüme yakın hissetmememden kaynaklanıyor. Düşüncelerimi o yöne kanalize ettiğimde korkuyu hissedeceğimdir elbet... Korkmuyorum diyenleri de bilemiyorum. Ölümden sonra göreceğim gerçek hislerini... :)

Kurtulus99: Yani ama takiyye büyük gunahtır biliyorsun... O yüzden korkuyu/inanc duygusunu bastırıp,hissettiklerinin tam tersini konuşanlar da istisna olur gibi geliyor bana.Ölüm yaklaştıkça inanma/korkma oranı da yükseliyor elbette ama dediğim gibi bu herkesin mutlak bir kanunmuşcasına korkacak olmasını gerekitrmiyor.Son kerteye geldiğinde korkunun parıltısını dahi görmediğim akrabalarım oldu bizzat...

pırıl_pırıl: Belki dillendirdikleri o şekildedir... İçlerindeki korkuyu bastırıyorlardır... Korkmuyorum diyenden de emin olamayız yani :)

pırıl_pırıl: Korkusu olmayan kişilerden ölüme yakın olan var mı peki?

pırıl_pırıl: Bu korku ölüme yakşaltıkça meydana çıkıyor... İnanan halimle ben bile şu anda ölümden korkmadığımı söyleyebilirim.

Kurtulus99: İnanmayanlar için tek korku noktası benliğinin yok olmasıdır.Yani yok olmaktan korkarlar.Bu korkuyu tatmamak için evrimsel mananın insanlık üzerine biçtiği kaftana hakim olmak gerekir.Bu mananın özü ise genel olarak atanı daha ileriye taşıma sorumluluğudur. Kimisi içinse yukarıdaki felsefe bu korkuyu azaltabilir. Ama sana katılmadığım bir nokta yok.Yok olma,ölüm korkusu inançlı-inançsız herkesde var olabilir.Ancak olmayadabilir hatta 'olmayan' yakınen tanıdıklarım var.

pırıl_pırıl: Ölümden sonra yaşama inanmayanlar da ölümden korkuyordur bence... Hatta belki daha fazla. En son 'Gri Kurt' diye bir film izlemiştim. Filmde inanmayan bir adam vardı. Kendini ölüme yakın hissedince haykırıyordu gökyüzüne 'eğer varsan şimdi birşeyler yap, şimdi' diye... Bu bir filmdi ama gerçek duyguları yansıtıyor bence.