Bir buçuk yıllık sevgilim benden saçma bir sebepten, hem de severken ayrıldı. Sebep, ilişkimizi çok yıprattığımız ve birbirimizi yorduğumuz için bitmesi gerektiğini düşünmesi. Ayrılmayı hiç istememe rağmen, bittikten sonra 'oyalanmak' adına biriyle görüşmeye başladım; ama beyfendi duyunca çılgına dönüp hesap sordu ve bir şekilde hep görüştük. Barışmak istemedi ama kendisini hatırlatmasını istemediğimi söylediğimde hep saçma bahanelerle hatırlattı. Hala beni istemiyor, bense onu tekrar istiyorum, alışamıyorum yokluğuna. Sizce ne yapsam?
Çok bile uztmışsınız, birliktelikler iki tarafında istemesi ve sevmesiyle olur. Bir tarafın istemesi ve sevmesi bir yere kadar, bence kendinize haksızlık ediyorsunuz. Şunu da kendinize sorun terk edilmenin verdiği bir açmazı mı? yaşıyorsunuz.
