Tabi ki söylenmelidir. Ta ki başka bir insanın hakkını çiğnemediğiniz sürece. (Yani, kişinin özel hayat gizliliği hakkını çiğnememek) Herkesin düşüncesini özgürce söyleme hakkı vardır.

Ne olursa olsun insanların etnik kökenleri vardır. Herkes Kürt'üm, Türk'üm X'im Y'yim deme hakkına sahiptir. Tabi ki herkes yaşadığı ülkenin vatandaşıdır. Fakat etnik köken apayrı birşeydir. Fakat bazı sözler Yılmaz Özdil'in sölediği gibi, olayı bu duruma getirdi. Mesela 'Tanrı Türkü korusun' böyle dersek ırkçılık olur, doğrusu Tanrı insanı korusun olmalı. Kimliğimize sahip çıkmak tabi ki güzeldir. Fakat hiçbir kimlik bir diğerinden üstün değildir. Kendi kendimizi pohpohlamayı bırakalım artık.

İnsanlar (sadece benim görüşümce) din, ahlak ve daha birçok sebepten dolayı savaş eğitimi almak istemeyebilir. Mesela Musevi'liğin en önemli şartlarından birisi 'öldürmeyeceksin'dir. (ki bunu İsrail'in ne kadar uyguladığı meçhul) O yüzden insanların illa ki devlete hizmet vermesi gerekiyorsa, bu sadece askerlik olarak olmamalı. Bir çok Avrupa ülkesinde hatta dünya ülkesinde zorunlu askerlik yok. Bizde yüzümüzü Avrupaya çevirmiş bir ülkeyiz(!) şartlar iyileşeceği yerde gittikce zorlaşıyor.

Zaten insanların zorla savaş eğitimi alması bana göre (kişisel fikrimdir) pskolojik bir şiddettir.

Keşke Avrupa ülkelerinde olduğu gibi vicdani red hakkı ülkemizde de tanınmış olsa, keşke insan hakları beyannamesi biraz daha dikkatli okunsa, keşke 'Yurtta sulh cihanda sulh' denildikten sonra insanlar zorunlu savaş eğitimi almak zorunda bırakılmasa... Ben tabi ki kamu kurumlarında çalışmayı tercih ederdim. Ayrıca şeçeneğin 'kamu kurum ve kuruluşlarında görevlendirilerek askerlik' olmaması gerekiyor, asker savaş eğitimi alan kişiye denir. Kamu kurumlarında hizmet vermek olmalıydı.

Türkiye'de insan haklarına karşı olmasına rağmen yasal olarak zorunlu olan şeyler var.Hatta bu yasal zorunluluğu yerine getirmediğiniz takdirde hapis cezası alıyorsunuz. Aihm'e başvurduğunuz da haklı bulunuyorsunuz, Türkiye size tazminat ödemekle yükümlü bırakılıyor, fakat siz bu sonucu gerekli yerlere gösterdiğiniz de, 'Aihm kararları bizim için geçerli değildir, sadece tavsiye anlamındadır, takdir yine Türkiye adaletindedir. Sadece tazminatı ödemekle yükümlüyüz' cevabı alabiliyorsunuz...

İnsan haklarına saygılı olmak... Türkiye'nin de imzaladığı insan hakları beyannamesinin en önemli maddelerine bile ülkemizde uyulmuyorken, anayasamızın 2. maddesinde bu cümlenin geçmesi ne kadar 'özde değil de sözde' bir adalet anlayışının olduğunu gösteriyor.

Türkiye Cumhuriye'tin de -ki maalesef cunta ve islam cumhuriyeti(!) olma yolunda ilerliyor- Irk bakımından ayrımcılık söz konusudur. Türk-Kürt ayrımı en güzel örnektir. Cinsiyet konusunda ise ülkemizde hala eşcinsellik maalesef bir ayıp olarak görülüyor, insanlarla dalga geçme aracı ve en önemlisi hakaret olarak kullanılıyor. Siyasi özgürlük hiç olmadı olmayacaktır da bu gidişle. Hala işkence söz konusu, hem pskolojik hem şiddet yönünden. Din özgürlüğü sadece 3 büyük din için geçerli.