Arkadaşımın annesi, genç sayılabilecek bir yaşta eşini kaybetti. Üç oğlu var. Hepsini okutup, meslek sahibi yaptı ve bir tanesini de evlendirdi. Bu arada birisiyle tanışıyor ve evlenmeye karar alıyorlar. Fakat çocukları buna şiddetle karşı çıkıyor ve 'evleneceğine öl' diyorlar. Çocuklarıyla ne kadar anlaşmak için çaba gösterse de hepsi boş çıkıyor. Ve sonunda kimseye haber vermeden kaçıyor. Bir süre sonra evlendikleri haberini alıyorlar. Ben de arkadaşıma, annesinin bu isteğine saygı gösterip, destek olması gerektiğini söylesem de, onlar sonuna kadar karşılar. Şimdi ise görüşmüyorlar. Bu durumda sizce, destek olmaları gerektiğini söyleyen ben mi, annesini silen arkadaşım mı haklı?
Şöyle ki çocuklar tamamen büyük bir bencillik yapmışlar annelerinin evlenmemesini isteyerek. Sonuçta onlar da evlenecek bir gün ve kadıncağız yalnız kalacak bu hayatta.. Fakat annelerinin kaçıp evlenmesi de ayrı bir ayıp. Kalıp çocuklarını ikna etmeli, madem seviyor, madem güveniyor o zaman kalıp savaşmalıydı.. Şimdi çocukların kızgınlığı, kırgınlığı haklı gibi durur.. Kadıncağız haklıyken haksız durumuna düşmüş resmen..
