tugcesss: 'Akşam oldu hüzünlendim ben yine... Hasret kaldım gözlerinin rengine...' diye boş yere yazmadı millet şarkıları... Gecedir insanı hüzünlendiren...

delizeybek: ben genelde gündüz hüzün yaşarım, gecelerim mutlu geçer. ben geceyle hüzün arasında ilgi kuramıyorum.

Galileo: açıkçası ben eller havaya yaptığım zamanlardaki çoğu gece öyle oluyor hüzünle falan beklemiyorum.hatta geceleri yaşıyorum da diyebilirim.ama illaki bizim de ortamsız kaldıgımız bu sebepten ötürü evde kurudugumuz ve hüzünlediğimiz zamanlar oluyor..

pinokyo: Çok hoş bir soru olmuş.Bence ikiside doğru insanı gündüzler üzer ve insan geceleri bekler geceler ameliyat masası gibi gelir ve geceler bazı dostlarla birlikte insana iyi gelir dertlerden arındırır Ganj nehri misali sonra hava aydınlanır insan gündüze çıkar ve yine hüzünlenir insan.Ama suç gündüzlerin değildir hiç bir zaman neyse saçma yorumu kısa keseyim en iyisi

quartz: ya evet geçen gece geldi neler dedi, kalbimi çok kırdı hüzün doldu içime, dedim gece bu yaptığın geceliğe sığmaz, ay senini yüzündne saradı soldu, şimdi sıra bize mi geldi. baktı yüzüme git yat zıbar dedi, içim çok acıdı, hüzün doldum hüzün. p.s hüznün zamanı olmaz ama bazı insanlar herkesin el ayak çektiği saatlerde sessizce acılarını yaşarlar.

ibrahimpekin: Gece herşey daha sessiz ve sakin olduğunda insanın hüzünlenişi daha başka bir istekli olur. İnsanda gece daha iyi anlar, dinler kendini. Yani birbirini tamamlar gece ve insan...

zerrin_367: ben geceyi beklerim hüzünlenmek için.sabah hüzünlenemiyorum.herkesin içinde ağlayamam ben...

drosophila: Her ikisi de diyebilirim. Aslinda baslangicta insanlar hüznü yasamak icin geceyi beklerler. Sonra zaten gece oldugunda hüzünlenirler.