Lilimarlen: Hüznüme ve kederime sebep olan herneyse, anlık bir öfke duyarım ona karşı. Kin duymak, nefret etmek, intikam almak gibi duyguların gelip geçici bir yeri vardır benim hayatımda.

fidem: Vay be, sanki anketör aramış taramış, benim katılmayacağım sözü bulmuş da önüme koymuş gibi oldu... Descartes'in sözlerini genelde oldukça beğenirim ama bunu bilmiyordum. Benim için geçerli değil bu, çünkü hayatımda kin tutamadım şööyle keyifle. Unutuveriyorum hemen...Hüzün ve keder kalıyor ama kin hiçbir zaman olmuyor.

elif_nur: Kendi düşüncelerini kontrol edebilen, belli olgunluktaki kişiler için bu laf pek doğru olmaz. Yani herkeste sevginin bittiği yerde nefret başlamıyor.

mervve: Ne beni hüzünlendirene, ne de hüzünlendiğim şeye karşı kin beslemiyorum. Nefreti bile haketmeyenler var.

sahtiyan: bu biraz da insanların olgunluklarına bağlıdır. mesela eskiden hüzünlendiğim zaman kin de besliyordum. yani o zaman descartes'i haklı çıkarıyordum. ama artık kin besleyen bir insan değilim, arındım bu tür duygulardan. şimdi hüzünlendiğim zaman, sadece hüzünleniyorum yani :) kinsiz/ nefretsiz/ zartsız/ zurtsuz, sadece katıksız/ berrak/ saf hüzün..

kukuli: Hüzün ve kederi yaşatana karşı ise vardır tabii .

zerrin_367: haklı bence.zaten bu adamın haksız olması imkansız...

betül_0794: bence çok haklı çünkü insanların çoğu onu üzen insanlara kin duymaya başlar bir süre sonra