krgöz:
İki çocuk rahatlıkla oturduğumuz kapının eşiğine, kendi başıma zor sığıyorum bugün. Büyüdükçe insan yalnız mı kalıyor ne?
Büyüklerle ben yapamıyorum, çocuklar da almıyor beni oyunlarına. Devlet dairesinde yangından kurtarılmayacak sıkışmış bir çekmece gibiyim, açılamıyorum sana.
Yol kenarlarındaki yağmur mazgallarını kumbara sanıp harçlığımı atardım. Bu yüzden en çok denizden alacaklıyım. . .
Seçmek zorunda kalınca bu üçü, ama hepsi çok güzel, gerçekten yazıyor bu adam, hoşçakal...
20 Şubat 2010