siyahmasal: Sayılacak öyle özlem var ki çocukluğa dair:)

dişi_vampir: çıkarmadı..her ne kadar oyunun sonunda kurtarılan hatun beni dumur etse de hiçbir oyunu bitirmek için bu kadar çok uğraşmadım..sabahtan akşama kadar dışarda top oynamayı, milletin bahçesinden mevye yemeyi özledim.. toza-çamura batmanın dayanılmaz keyfini özledim..arkadaşlarımın beni el arabasına bindirip sokaklarda fellik fellik dolaştırdığı günleri özledim..hey gidi günle hey, neyse kısa keseyim bu özlemlerimin sonu gelmeyecek..

dişi_vampir: çok haklısınız, giderek bencilleşen çocuklarda ne yazık ki ortak oyun kavramı kalmadı!.şimdiki nesil farkında değil,'yav bilgisayar oynuyorum, gelemem dışarıya' diyen bir arkadaşın olması ne kadar acı!biz 90ların çocukları ne 80ler gibi siyasi bir karmaşanın ortasındaydık, ne de milenyum çocukları gibi teknolojinin içine doğmuştuk.teknoloji ile alakalı doğru dürüst tek bildiğim oyun var o da süper mario..ondan sonra hiçbir oyun kahramanını sevemedim, ondan sonra hiç kimse mantarını taştan