Ugugug: Şimdi dikkat ettim. Bunların hepsi aslında bir tek paradoksun değişik ifadelere bürünmüş halleri. Asıl bunun altında bulunan mantıksal denklemi bulmak gerek.

gamzet2: Bu ne yakınsak/uzaksak polemik böyle.:)))

iboy54: Ecele inansan da inanmasan da ölüm hakikat. Ölüm hakikat olduğuna göre değil her gün, her nefes alışımızda bir "an" eksilir hayatımızdan.

ışıl_ışıl: Uzaklaştığın nokta ve varacağın nokta aynı nokta ise 1 çember çiziyor olabilirsin :p

gamzet2: Bu konuyla ilgili düşüncelerimi anlatmaya kalksam kitap olur ama neyse, polemikler kısmını fazla meşgul etmeyeyim.

Ugugug: Aksine çok mantıklı ve çok güzel olmuş, bunu düşünmemiştim. Danzig'in yazdığı ışığında da, eğer ecel varsa (ki var olduğuna inanıyorum) her gün bir gün daha eksiliyor olmalı, ecel diye bir şey olmasaydı aksini söylerdim.

gamzet2: Mesela ben hep şöyle düşünürüm. Birini gün geçtikçe daha çok özlüyorum. Ama aynı zamanda gün geçtikçe onu göreceğim gün daha da yaklaştığı için mutlu oluyorum. Yani ondan uzaklaşırken aynı zamanda ona daha da yaklaşıyorum. Bu yüzden özlemin üzüntüsü ve vuslatın sevinci hergün birbirini nötrlüyor. Çok mu saçma oldu?:))

danzig: Ölüm tarihimiz belli olduğundan(tabii biz bilmiyoruz bunu) her gün ömrümüzden bir gün eksilir.

gamzet2: Zaman aslında kısaldıkça uzuyor mu?