afaki: Memleketim:/ Ankara ovasinda keciler:/ kumral, ipekli, uzun kürklerin pırıldaması./ Yağlı, ağır fındığı Giresun'un./ Al yanakları mis gibi kokan Amasya elması,/ zeytin/ incir/ kavun/ ve renk renk/ salkım salkım üzümler/ ve sonra karasaban/ ve sonra kara sığır/ ve sonra : ileri, güzel, iyi/ her şeyi/ hayran bir çocuk sevinciyle kabule hazır,/ çalışkan, namuslu, yiğit insanlarım/ yarı aç, yarı tok/ yarı esir.../ Nazım Hikmet

afaki: Memleketim./ Çam ormanlarını, en tatlı suları ve/ dağ başı göllerini seven alabalık/ ve onun yarım kiloluğu/ pulsuz gümüş derisinde kızıltılarla/ Bolu'nun Abant gölunde yüzer.

afaki: Memleketim/ Memleketim ne kadar genis:/ Dolaşmakla bitmez tükenmez gibi geliyor insana./ Edirne, İzmir, Ulukişla, Maraş, Trabzon, Erzurum./ Erzurum yaylasını yalnız türkülerinden tanıyorum/ ve güneye pamuk işleyenlere gitmek icin/ Toroslardan bir kere olsun geçemedim diye utaniyorum. Memleketim: develer, tiren, Ford arabalari ve hasta esekler, kavak , sogut ve kirmizi toprak.

afaki: Memleketim: Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya,/ kursun kubbeler ve fabrika bacalari/ benim o kendi kendimden bile gizleyerek/ sarkik biyikleri altindan gulen halkimin eseridir./

afaki: Şu şiiri yazalım da bilmeyenler okusun:'Memleketimi seviyorum:/ Cinarlarinda kolan vurdum, hapisanelerinde yattim./ Hicbir sey gidermez ic sıkıntımı/ memleketimin sarkilari ve tutunu gibi./