Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Kıran sensin, neden onun aramasını bekliyorsun.Ara ve özür dile, ona de ki : Affet zor bir dönem geçiriyorum, böyle böyle bir durum var, beni anlayacağını umuyorum..Seni kırdığım için gerçekten çok pişmanım.Böyle olmasını istemezdim.
