Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
kafanda cözemedigin sorun,veya seni rahatsiz eden sey herneyse,ondan kurtulmak,daha dogrusu onu ertelemek icin insan icine karis.okuluna git,disari cik gez dolas.emin ol iyi gelir.yalniz kaldigin sürece sadece kendini dinlersin.bu insani cogu zaman cildirtabilir.
