Biz seninle hep bayağılıktan kaçtık... Sıradan, basit, gündelik olandan. Küçük mutlulukları, hayatın içindeki o kanaatkar doyumları değil, hep trajediyi aradık. Mükemmeli... Biz seninle hep kusursuzluğu aradık. Bu satırlar Cezmi Ersöz'ün Şizofren Aşka Mektuplar adlı kitabından alıntıdır. Siz bu kitabı okudunuz mu, okumayı düşünüyor musunuz?
'Bir şizofrendim artık.. Yalanlar söylüyordum, hem sana hem de ona.. Kendimi tanıyamaz olmuştum. Hangisi bendim?' Okudum, şiddetle tavsiye ederim. İlk beş sayfada anlamayanlar bırakabilir. :)