2. Dünya Savaşı yıllarında Türkiye'deki bir konağın içinde yaşayan çeşitli yoksul insanların hikayesini anlatan 'Piyano Piyano Bacaksız' adlı filmdeki bir karekterin 'Biz o zamanlar açtık, ama hiç olmadığımız kadar da mutluyduk' sözü üzerine, sizce insan aç olsa bile mutlu olabilir mi?
filmi izleyenler varsa bilir konaktakiler parayı bulunca kerim dayının sayesinde nasıl dagıldılar hepsi bir yere taşındı aslında en dogrusu para için varlıgı bir dert yoklugu yara demek