Sizce toplum olarak dostluğa, kardeşliğe, sevgi ve hoşgörüye aç mıyız ?
Hep birilerine hıncımız var, hep birileri kötü, hep birileri yanlış... Neden insanların hep negatif taraflarına bakarız da pozitif taraflarına bakmaya çalışmayız? Şu köy kötü bizimki iyi, şu şehirin adamı işe yaramaz biz işe yararız, Şuradan adam çıkmaz, buralıyla dost olunmaz vs... Bir de şu var ki toplumun her hangi bir kesiminin üyesi bir kişiden yanlış bir davranış görürsek ille de bu bizim zararımıza bir davranışsa otomatikman o kesimi öcü ilan ederiz. Niye tebessüm etmeyi denemiyoruz?