Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
kız arkaşından özür dilemem gerekir bir kere. eve tıkılıp kalmanın, insanlara ters davranmanın alemi yok. anneni kaybetmenin acısı büyük olabilir ama güçlü olmalısın. hayat devam ediyor derler buna hani..