Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
herşeyden önce hayatın bir kanunu olduğunu, her insanın başına gelebilecek olduğunu, bu davranışların anneni geri getiremeyecek olduğunu, şu an hal ve hareketlerin sadece senin zararına olduğunu anlamaya çalış... psikolojini anlamak güç değil ama yapacak birşey yok... hayattan kopmak yerine bağlanman daha doğru senin için...