Hayat zorlaşınca, çıkmaz sokaklarda soluksuz kalınca, kırılınca camdan kalp, seyyar sevdalarda parçalanınca, dert bitmeyince, bildiğin çektiğine yetmeyince, göz görmeyince, gönül hissetmeyince, azalınca manadan, dönüp yalnızlığa kilitlenince yüreğin yükünü hafifletmek için ne yapmak lazım?
Ana rahminden çıktık pazara, bir kefen alıp dönücez mezara.. yani bu dünya tüm bunlara değecek kadar değerli değil bunu düşünmek lazım. Pencereleri dışardan izleyip içlerine fazla girmemek gerek. Tabi bunu nasıl yapıcaz herkes kendi yolunu kendi bulmalı.