Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Kız arkadaşın tek seni seviyorsa sana bağlıysa eğer ondan özür dile sana aitse eğer zaten sen özür dilemeden halinden anlar ve seni affeder.Olur böyle şeyler bu psikolojide ama sen de biraz vicdanlı olmalısın,acın büyük ama o acıyı sana sevdiklerin tattırmadı! Allah rahmet eylesin toprağı bol olsun...Kimse seni istemediği için sık sık aramaz.
