Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
bi insanın yaşayabileceği en büyük acı bi yakının ölmesidir ölümden daha acı bişey yok ama yinede hayat devam ediyor ailenle aranı düzelt okuluna devam et ve kız arkadaşını arayarak ona durumu anlat ve seni anlayışla karşılamasını iste
