Annemin ilk ölüm yıldönümünün yaklaşmasından olsa gerek, bu aralar okuluma gitmiyorum, arkadaşlarıma ters davranıyorum, ağabeyim ve babamla konuşmuyorum; hatta evden dışarı adım atmıyorum. Daha da önemlisi, beni hayata bağlayan tek şey olan kız arkadaşımı da sürekli aramasından dolayı çok tersledim ve kırdım. Şimdi çok üzgün ve pişmanım. Ama bir yandan da bana anlayış göstermesini bekliyorum. Sizce ne yapmalıyım?
şimdi ne desem sana kardesim bilemiyorum.çok zor günler geçiriyor olmalısın.malum annenin vefatının ilk ölüm yılıymış :(( allah sana bol bol sabır versin.bence otur bir düşün çevrendekileri onlar seni mutlu etmek için çalışıyorlar,bak ne güzek kız arkadasında sürekli arıyormuş yalnızda degilsin bence kıymetini bil kız arkadaşının.sen nekadar üzülüyorsan abin ve babanda üzülüyordur(belli etmeselerde)bence çevrendeki insanları üzmeyi bırak.ALLAH YARDIMCIN OLSUN...