selcuk74: ben yaramaz bir çocuktum hatta evimizin bir bölümünü bile yaktım mahalleli zor kurtardı tüm evi

ekinox: sabah kahvaltıdan sonra sokağa çıkar , aşağı mahalle yukarı mahalle gezer , öğlen kapıdan ekmek arası birşeyler alıp oyuna devam eder , ağaç tepesinde , komşuların bahçesinde gezer , akşam yemekten sonra bir posta daha mahallenin tüm çocuklarıyla karanlıkta saklambaç oynardık. ortaokul bitene kadar sokaktaydım. harika zamanlarım oldu.

hPhOp-54: ben biraz salaktım sanırım=)sabahın köründe kalkar babamı işe giderken mutlaka öperdim. Kıyafetlerimi giyer,annemin uyanmasını beklerdim... (sabahın köründe ne işin var be çocuk uyusana !) akşama kadar sokakta oynardım çocukluğumu doya doya yaşadım..

mavi_bere: çocukluk dönemim mahalleye sabah 7, akşam 7 ızdırap olmakla geçti :)

Ugugug: Çok hareketliydim, evden dışarı çıkmazdım. Kötü alışkanlıklığım veya kimseye kötülüğüm yoktu, arkadaşım da yoktu. İnsanlardan soyutlanmış haldeydim. Okul çağı boyunca hiç kavga etmedim. 1. ve 2. sınıfı bana okutamadılar. 2 sene 4'te ve 5'te okuyup, 3. sene 3. sınıfta inmek zorunda kaldım. O zamanlar eğlencem formül icad etmekti. İlkokuldan sonra kimse tarafından anlaşılmamak için dil yapmaya başladım. Nerde gereksiz bir şey varsa onunla uğraşırdım. Beni kimse anlamazdı, ama herkes severdi.

souldream: ben annemle babamı bezdirmek içim bu dünyaya gönderilmişim.. asıl misyonum buymuş:))

pinokyo: Susurluk zamanı aydınlık yürüyüşü düzenlemişti apartmandakiler küçük bir şeydi ama olsun bizde mahallenin veletleri arkada tencereye vurur bagırırdık gerisi ise paso top kovalamaktı çoçuklugumuzun

servetcembar: Az konuşan ama aklının yettiğince doğru laflar etmeye çalışan,pek soru sormayan bir çocuktum işte...

Tun-cem: Çocukluğumu oyuncaksız yaşadım ama.Geniş arsalarda,çiçek,ağaç ve topraklarla oynama şansımız vardı.Oyuncaklarımı kendim yaptım yani,uçurtma,kılıç,tornet,çember çevirmedeki çember,kışın eve girmemek için1 kg lik zeytin yağı tenekesinden ısınmak için mantız, mahalle takımında giymek için çivitle atlet boyayıp forma bile yaptım.Ankara o zaman boştu.

keremege: Çocukluğum, hayatımın en güzel dönemi; bir çocuğun sahip olmak isteyeceği herşeyim vardı benim. Sevgi dolu bir anne - baba, mutlu bir ev ortamı, oyuncaklar, oyunlar, iyi bir eğitim için gerekli olan herşey, gerektiği kadar şımartılmak... Hayatımın her döneminin böyle geçeceğini sanırdım ben. Oysa ki, dışardaki hayat farklıymış. Yani, yaptıklarımdan dolayı yargılanmam gerekiyorsa, bunun temellerini çocukluğumda aramak yanlış olur.

ayazcem: Çocuktuk işte yaramaz ve sıradan olanından...

karged: Akşam okul çıkışı her arkadaşı evine koşa koşa giderken, işlediği kabahatin dayağını düşünerek adımları geri geri giden bir çocuk.