x_nıne: ilk zamanlar insan inanamaz öldüğüne ama yıllar geçince sanki hiç yaşamamış gibi olur o insan...

ilkuzun: 15 gün oldu ama hala inanamıyorum

uyukucu: şuana kadar bir yakınım ölmedi ama kendimi herşeye hazır tutuyorum...

seym@: Evet, yakın bir tanıdığımız trafik kazasında öldü .Hala hazmedemiyoruz.Çok değişik bir duygu bu. Bir anda yok oluyor.Hayatından siliniyor.

ekinox: geçen sene 2 aralıkta dayımı kaybettik. daha 40 yaşındaydı ve yüksek tansiyondan kriz geçirip öldü. sabaha karşı çalan zille uyandım , annem dayın ölmüş dedi. çok isyan ettim Allah'a. hala inanamıyorum. geçenlerde çalıştığı işyerinin önünden geçtim. girsem içeri , dayımı görsem . zamansız ölüme inanamıyor insan. canınızı sıktıysam özür dilerim.

sensizim03: hayat öyleki birinin öldügünü başkalarından ögrendigin zaman belki o olayı kabullenmedigimizden belkide ondan uzakken onun ölmüş oldugunu ögrenmek inandırıcı gelmiyor

eylül1903: evet özellikle babannemin ölümünde yaşamıştım çok zor...

ayazcem: Dayımı kaybettiğim ilk zamanlar oldu...

şevki: insan inanmak istemez. Bir yerden cıkıp gelecegini düşünür.

mervve: Dedem öldüğünde ben 11 yaşındaydım özellikle ilk 1 yıl geleceğini düşündüm hep anneannemde ne zaman kalsam gözüm kapıya ilişirdi,inanmak istemedim belkide.

keremege: Anneannem... 13 yıl önce kayboldu ve kendisinden bir daha hiç haber alamadık. Aramak için verdiğimiz bütün çabalarımız boşa çıktı. Ve ziyaret edeceğimiz bir mezarı bile olmadığı için, ben hala onun yokluğuna alışamadım.

hPhOp-54: 1999 depreminde halamı,onun küçük kızını,yengemi ve onun oğlunu kaybettim deprem zamanı psikolijimin ve küçüklüğümünde etkisiyle özellikle halamın öldüğüne inanamıyordum..hala yolda yürürken ona benzeyen birini gördüğümde hayal ederim o olsaydı diye...bu yazda kuzenim vefat etti vefat ettiği ilk gece evde başında beklerken kalk kalk diye çok ağladım ama...yok

servetcembar: Ölümü çok rahatlıkla anlayabiliyorum..O yüzden böyle anlar olmadı hayatımda...

Tun-cem: Evet sevdiğim insanların ölümünde hep yaşadım kahroldum.