anafor: Biz o döneme gelmedik, yani ilk sevgilim var iken, telefonum da vardı :)

esrar-ii: Bundan on yıl kadar öncesini hayal edince balkondan balkona sinyalleşiyorduk:)Işıkları aç kapa şeklinde de oluyordu.Gerçekten zor oluyordu ama ne sevimlice:)

ozcangulay: çok zor oluyordu:)

belen: Tahminen ilkokulda fakandım herhalde.Tatilde memlekete falan giderdik annemle.Babam çalıştığı için gelemezdi.Bütün parama jeton alırdım ve babamı arardım her gün.Telefonda sesini duydukça çok duygulanır suçluluk duyardım onu yalnız bıraktığım için.Ne yiyor nasıl uyuyor yoruluyor mu diye hep onu düşünürdüm.İyi ki de aramışım onu o zamanlar.Şimdi arayacak bir babam yok çünkü.Huzur içinde yatsın babacığım:(

risusx: 19 yaşındayım ama bunlara yetişemedim. Sorusu olan?

krgöz: Ben yetişemedim gerçeten, ama ev telefonuyla gizli gizli haberleşerek konuşup, buluşup evlenen yakınlarım var, hoşçakal...

ukela: Ben yetişemedim bunlara ama en çok duyduklarımdan ikisini işaretledim. Ama herhalde o dönemde her şey daha bir değerliydi.

kagu: Düşünüyorum da zoruş baya o zamanlar iletişim kurmak, stresliydi çok :)

sevgiozlemi: Benim sevdiğim kişi bizim mahallede oturuyordu o zamanlar :) Aslında cep telefonu bayağı yaygındı ama ben kullanmıyordum. Onu görebilmek için hep onun gezdiği yerlerde bulunmaya çalışıyordum. Ya da ev telefonundan kaçak konuşmalar yapıyorduk işte :)

Ugugug: Cep telefonu olmayan zamanlara yetiştim lakin buluşacak kimsem yoktu.