Ugugug: İnsanların genelde konuşmayı sevdiği konularda konuşmayı sevmiyorum, benim konuşmayı sevdiğim konularda da onlar konuşmayı sevmiyor (:

ışıl_ışıl: Açık kalsın Ugugug lütfen :) Bir de diyor ki 'konuşmayı sevmiyorum'... Bence sen kendini tanımıyosun Ugugug. :)

ayazcem: Ah ugugug..:) Söz bulamadım...

Ugugug: Birkaç açık uç bıraktım, sıkıcı olabileceği kaygısıyla :)

bese: Yeterince açıklayıcı oldun sanırım :)))))

Ugugug: kullanamıyoruz. Doğadaki en temel isimlerden olan ağaç, güneş, toprak, ağız, köpek, tepe, yıldız, burun, kulak, ayak gibi sözcüklerin türemiş sözcük olduğu başka kaç dil var dünyada?

Ugugug: karşılamaya yeter. Ancak dediğimiz gibi körelme sürecindeki bir ektir ve 'Türkçe konuşmak' kalıbında, Türkçe zarf gibi değil, isim gibi düşünülmeye başlanmış ve dil adı olmuştur. Yani Türkçe'ye verdiğimiz isim bile yozlaşmış bir kullanım aslında. Çünkü eğer Türkçe gerçekten bir isim olsaydı 'Türkçe'de konuşmak' demeliydik (burasına tam emin olamadım). Yine de kesin bir şey var, Türkler bizden çok daha üstün bir dil zakâsına sahiplermiş çünkü onların ustalıkla geliştirdiği dili biz bugün

Ugugug: millet adları sıfattır, yani ca/ce ile zarflaştırılabilir. Zarflar da yüklemi niteleyebilir, böylece 'Türkçe konuşmak' = Türk olarak konuşmak, Türk şeklinde konuşmak; 'İngilizce konuşmak' literl olarak 'speak English-ly' benzer şekilde 'konuşmak' yüklemini 'İngiliz' sıfatının etkisine bürür. Başka kullanımlar da doğrudur. Örneğin 'Arapça giyinmek' Arap kıyafetleri giymek anlamında olmalıdır, 'Çince (yemek) yemek' çubuklarla yemek (yemek) anlamında kullanılabilir. -ca/-ce ekinin işlevi bunları

Ugugug: nitelemektedir. Yalnız, son anda çıktı, 3. madde hakkında bir açıklamada bulunalım. -ca/-ce Türkçe'deki en standart zarflaştırma ekidir. 'iyice öğrenmek', 'güzelce konuşmak', 'sessizce dinlemek', 'kusursuzca yazmak', 'bence ...', 'yavaşça yürümek', 'düşmanca davranmak' ... vb. Ama ne yazık ki bugün körelme aşamasına girmiştir. Çoğumuz -ca/-ce ekini dil adı yapma eki diye biliriz. Halbuki Türkçe'nin özünde dil adı yapma eki yoktur. Bunun için normalde '... dili' kalıbı kullanılır. Ancak,

Ugugug: birini düşünemiyorum). Cayır² yansıma yinelemesiyle yapılmış zarf. Güle² fiil yinelemesiyle yapılmış zarf ancak buradaki -e'nin nereden geldiğini çok merak ediyorum. Bunun -e'siz kullanımı da var, mesela kimileri 'gül gül öldük' derler. Yalnız 'güle güle', 'ağlaya ağlaya', 'düşüne düşüne', 'bile bile' hep bu kurala göre fiil yinelemesiyle yapılmış zarflardır. 'Güle güle'nin hoşçakal anlamında kullanıldığına kanmayalım, aslında bu bir kısaltmadır. 'Güle güle gitmek' ifadesinde, güle² gitmek'i

Ugugug: Özellikle bizi ilgilendiren 6. duruma bakarsak, seçenektekilerden zarf olarak kullanılamayacak tek basit yineleme 'Allah Allah'. Diğerlerinden farklı olarak bu bir ünlem oluşturmuş (zikir de olabilir). Yavaş², tek², gizli², uzun², ağır², usul², birer², azar² sıfat yinelemesiyle yapılmış zarfler. Sabah², akşam², satır², alev², parça², boy² isim yinelemesiyle yapılmış zarflar. Hemen², ilginçtir zarf yinelemesiyle yapılmış zarf. (Bir mantığı olmalı, ayrıca topolog olup da bu zarfı kullanmayan

Ugugug: Türkçe'de ise bu konuda çok komplekstir. Benim bildiğim en az 6 yolu var. 1) Sıfatın kendisini kullanmak. (Almanca gibi) 2) '... (bir) şekilde' gibi kalıplar kullanmak. (?) 3) '-ca/-ce' gibi son eklerle sıfattan (birçok dilde olduğu gibi) 4) Kuralsız kullanım (genelde alıntılardan kaynaklanır, birçok dilde vardır), 5) İsme -la eklemek 6) Basit yineleme yapmak (Aborjinal dillerdeki gibi)... Herkesin bu durumlara örnek verebileceğini tahmin ediyorum.

Ugugug: Çok iyi bildiğimiz gibi İngilizce'de bir sıfatı zarflaştırmanın en yaygın yolu -ly eklemektir. Esperanto'da sondaki -a'yi -e'ye çevirirsiniz. Almanca'da zarf ile sıfat arasında pek fark yoktur, Latin dilleri -mente/-ment eklerler, zarflar için ayrı kök sözcük kullanımı da olabilir. Arapça'da bunu (sanırım) üstünsel tenwin (-än) ile yaparlar, Korece, Japonca, İskandinav dilleri vb. de sıfatlara son ekler eklerler. Farklı olarak, Galce'de ön sözcük kullanılır(mış).