drosophila: Diyebilirsin tabi. Serbest. :)

hemingway_06: Böyle yaratılmışız desem peki?

drosophila: Hmm, kesinlikle dogru bu. Simdi daha acik oldu. Insan, bir bakima, varliginin sonsuza kadar surecegine inanma egiliminde. Olum kavramina sahip bir canli ote dunya kavramina da otomatikman sahip olur. Aslinda her sey 'sonrasi...' kavramiyla basliyor. Bir seyin sonrasini akil edebildiginde bir insan, olumden sonrasini da dusunecek duruma geliyor.

hemingway_06: geçen sene haberlerde okumuştum. Şimdi senin için googelda aratıyorum ama bulamıyorum o haberi. Ben şunu anlamıştım haberden; insan kendi ölümünden sonrası için hep bir hikaye kurmakta ve kendisi de mutlaka sadece izleyici bile olsa bu hikayenin içinde oluyor.

drosophila: Ifadeni biraz daha acar misin? Beynin yok olmayi kabul etmemesi ne demek? :)

hemingway_06: Evet, genel olarak böyle yaparlar. Can korkusu diyorum ben.

pırıl_pırıl: Öldükten sonraki hayat bu dünyada iken tam olarak idrak edilemediği için ellerindeki mevcut hayatı bırakmak istemiyorlar.

hemingway_06: Galiba evet. Ölüme yakın kişiler herhangi bir hayata tutunmak isterler. Bizim bildiğimiz hayat da bu hayatlardan biri.

pırıl_pırıl: Ölüme yakın kişilerin hayata daha fazla tutunmaya çalışması bundan mıdır ki?